- Król Jan (King John; ok. 1595–1596)
- Henryk VI, część 1 (King Henry VI, Part 1; ok. 1591)
- Henryk VI, część 2 (King Henry VI, Part 2; ok. 1591)
- Henryk VI, część 3 (King Henry VI, Part 3; ok. 1591)
- Ryszard III (King Richard III; 1590–1593)
- Henryk V (King Henry V; 1599)
- Henryk IV, część 1 (King Henry IV, Part 1; 1596)
- Henryk IV, część 2 (King Henry IV, Part 2; 1597)
- Ryszard II (King Richard II; 1595)
- Henryk VIII (King Henry VIII or All Is True; 1596–1598)
- Komedia omyłek (The Comedy of Errors; ok. 1591)
- Stracone zachody miłości (Loves’ Labour’s Lost; 1594)
- Poskromienie złośnicy (The Taming of The Shrew; 1594)
- Dwaj panowie z Werony (The Two Gentlemen of Verona; 1590–1595)
- Sen nocy letniej (A Midsummer Night’s Dream; 1595)
- Kupiec wenecki (The Merchant of Venice; 1596)
- Wiele hałasu o nic (Much Ado about Nothing; ok. 1598–1599)
- Jak wam się podoba (As You Like It; 1599–1600)
- Wieczór Trzech Króli (Twelfth Night or What You Will; 1600)
- Wesołe kumoszki z Windsoru (The Merry Wives of Windsor; 1602)
- Perykles, książę Tyru (Pericles, Prince of Tyre; 1608)
- Wszystko dobre, co się dobrze kończy (All’s Well That Ends Well; 1602–1603)
- Miarka za miarkę (Measure for Measure; 1604)
- Cymbelin (Cymbeline; 1609)
- Opowieść zimowa (The Winter’s Tale; 1610–1611)
- Burza (The Tempest; 1611)
- Dwóch szlachetnych krewnych (Two Noble Kinsmen, 1614)
- Tytus Andronicus (Titus Andronicus; 1593)
- Romeo i Julia (Romeo and Juliet; 1595)
- Juliusz Cezar (The Tragedy of Julius Caesar; 1600)
- Troilus i Kresyda (Troilus and Cressida; 1601)
- Hamlet (Hamlet, Prince of Denmark; 1600)
- Otello (Othello; 1605)
- Król Lear (King Lear; 1605)
- Makbet (Macbeth; 1606)
- Antoniusz i Kleopatra (Antony and Cleopatra; 1606–1607)
- Koriolan (Coriolanus; 1607)
- Tymon Ateńczyk (Timon of Athens; 1608)
- Sonety (Shakespeare’s sonnets; 1609)
- Wenus i Adonis (Venus and Adonis; 1593)
- Gwałt na Lukrecji (The Rape of Lucrece; 1594)
- Namiętny pielgrzym (The Passionate Pilgrim; 1599)
- Feniks i gołąb (The Phoenix and Turtle; 1601)
- Skarga zakochanej (A Lover’s Complaint; 1610)
- Love’s Labour’s Won (przed 1598) – nie ma pewności co do tego, czy sztuka ta zaginęła, czy też jest to tytuł alternatywny dla innego dzieła. Została wymieniona w Palladis Tamia (1598), obok Dwóch panów z Werony, Straconych zachodów miłości, Snu nocy letniej i Kupca weneckiego. Była to więc komedia inna niż tu wymienione. Długo przyjmowano, że jest to tytuł alternatywny dla Poskromienia złośnicy. Teoria ta została jednak obalona w 1953 roku, kiedy znaleziono dokument, który wymieniał obie te sztuki jako niezależne od siebie.
- Cardenio (przed 1613) – sztuka ta została napisana we współpracy z Johnem Fletcherem, jej tekst zaginął. Była wystawiania przez King’s Men w 1613 roku. Inspiracją do jej napisania mogła być postać Cardenia, znana z Don Kichota. Jeden z badaczy zidentyfikował The Second Maiden’s Tragedy jako Cardenia z niewielkimi zmianami, nie jest to jednak powszechna teoria.
- Edward III (1596) – po raz pierwszy ta kronika została wydana w 1596 roku, jej autor był anonimowy. Jednak ze względu na liczne podobieństwa między nią a innymi kronikami Szekspira oraz to, że niektóre jej fragmenty są bezpośrednimi cytatami z Sonetów, niektórzy uważają, że została napisana przez niego. Jednocześnie istnieją argumenty obalające tę teorię: Edward III nie został zawarty w Pierwszym Folio, a lista utworów wydana w 1598 roku nie wspomina o tej sztuce.
- Sir Thomas More (między 1592 a 1595) – sztuka opisuje losy Tomasza Morusa, angielskiego myśliciela. Prawdopodobnie jej część została napisana przez Szekspira[53], po raz pierwszy jego możliwy wkład w to dzieło został zauważony w 1871 roku.
- Thomas Lord Cromwell (1602) – kronika skupiająca się wokół życia Thomasa Cromwella. Strona tytułowa stwierdza, że wystawiała ją Trupa Lorda Szambelana, zaś jej autorem jest „W.S.”. Przyjmuje się jednak, że inicjały te należą do Wentwortha Smitha.
- A Yorkshire Tragedy (1608) – sztuka ta została zarejestrowana w rejestrze Stationers’ Company pod nazwiskiem „Wylliam Shakespere”. Zdaniem większości badaczy jednak jej autorem jest Thomas Middleton, jako jeden z głównych argumentów przeciw przypisaniu jej Szekspirowi podaje się jej brak w Pierwszym Folio.
- Sir John Oldcastle (1600) – utwór ten został zawarty w Fałszywym Folio, jednak brak innych dowodów na to, że jej autorem jest Szekspir.
- The London Prodigal (1605) – okładka tej komedii stwierdza, iż inscenizowała ją grupa King’s Men, uznaje się jednak, że jej autor jest nieznany.
Darmowy hosting zapewnia PRV.PL
